Fotoserie Etappes 63-64-65


Achelse Kluis-Poppel - 18-19-20 april 2023

De 3e fietsmidweek is een logisch vervolg op de 2e, die zo abrupt tot een einde kwam.
We eindigden toen ons verslag met 'Moedig Voorwaarts!' En dat zijn we gewoon maar gaan doen. En gelukkig is alles weer zo'n beetje ten goede gekomen.

We pikken op bij Etappe 63 die nog van de vorige midweek is blijven liggen en knopen er nog twee etappes aan vast. We tikken weer heel wat kilometers af en zitten nu al onder Tilburg. Kijk, dat schiet op!

Deze midweek kenmerkte zich door een constante harde oostenwind die zorgde voor lage gevoelstemperaturen. Ons was beter weer beloofd. Dat werd alleen op de woensdag, met prachtig zonnig weer, waargemaakt

In het Brabantse decor reden opvallend veel trekkers en aanverwante landbouwmachines af en aan. Met zulke mooie natuurgebieden in de buurt kan dat voor de sector veel problemen opleveren m.b.t. stikstof.

Natuurgebied Hoge Vijvers aan Vlaamse zijde is een pareltje om door te fietsen, evenals de Cartierheide/Boswachterij De Kempen aan NL-kant.

Veel lees- en kijkplezier!.

7:30 uur: Vertrek na de snelkoffie
8:15 uur: Knooppunt Lankhorst.
Parkeerplaats Weerbroek A50, inmiddels traditie op weg naar het zuiden.
En... nee, niet wat u denkt: Niet op weg naar een ramkraak!
Het was daar met een stevige oostenwind stervenskoud.
En dus niet voor niets dat hoody en helm hier dienst deden.
De helmen waren deze midweek overigens 'Nieuw in dit theater'
Altijd spectaculair: De Tacitusbrug over de Waal.
We rijden in 1 ruk door tot de Maastrichterweg in Schaft, vlakbij de Achelse Kluis.
Het is dan inmiddels half 12.
Vooral Roel moet in het begin nog wel wat wennen aan z'n nieuwe helm.
Henk heeft een iets ander model. Het mag allemaal!
Ondergetekende heeft z'n helm in de caravan liggen. Handig!
We nemen pauze bij het Hagevenpad aan Vlaamse zijde, vlak bij de Noord-Zuid-Verbinding N74.
De eerste grenspaal is GP 187: onbereikbaar.
We proberen in deze Siberische omstandigheden met een Cup-a-Soup op temperatuur te blijven.
De natuur staat op knappen. De foto ontbeert helaas een lentezonnetje.
We fietsen naar Luijksgestel op zoek naar een fietsenmaker die Roel z'n banden lucht kan verschaffen.
Maar die is niet zo 1-2-3 gevonden. Dan maar terug naar ons vertrekpunt.
En daarbij komen we door het alleraardigste plaatsje Borkel.
En zo komen we via de N748 België weer binnen.
Onze karretjes staan even na de grens ons al op te wachten.
Laat in de middag fietsen we nog naar Bladel, waar Roel er z'n banden laat oppompen, fietsen we verder naar Reusel om uiteindelijk niet bij een Chinees, maar in een luxe Restaria te belanden.
Het is nog steeds erg koud en winderig, maar het zonnetje schijnt als we richting trekkershut fietsen.
's Anderendaags vlak voor vertrek is de zon ook van de partij.
We fietsen een klein stukje noordwaarts langs de A67, die we even verderop oversteken.
We komen dan via de Cartierheide in Boswachterij De Kempen.
Het is een mooie route en het zonnetje maakt veel goed.
Aan de grens komen we een 'oude bekende' tegen: De Dodendraad.
We maakten er in de vorige midweek al melding van.
In het wachthuisje ontdekken we nog 'Brabantse Lolligheid'.
Later worden we op het fietspad ingehaald door twee snelle oudere dames op een speed-pedelec.
(speed-pedelec = e-bike die 45km/u kan en mág, mét geel kentekenplaatje
en niet te verwarren met onze 'normale', max. 25km/u e-bike.)
GP 197 aan de Grensweg. Dit plekje is vorig jaar november al verschenen in het blogbericht.
We zoeken een plaatsje op het terras van 'In 't Wilde Zwijn.
Als we de menukaart bekijken besluiten we om hier vanavond het diner te gebruiken.
(De toiletten zijn, laten we zeggen, verrassend...)
De snelle 'oudere dames' op de speed-pedelec komen we hier bij de fietsenstalling ook weer tegen.
Wij vinden zo'n verschijning best opvallend, maar zij niet.
"Wij kunnen onze mannen op de racefiets nu makkelijk bijhouden", zeggen ze.
En dat zegt ook weer wat over de snelheid van 'oudere mannen'.
Wij duiken hier de kaarsrechte Antwerpse Kempen in.
GP 201, hoe kan het ook anders, aan de Grensweg.
We fietsen Arendonk door.
In het centrum bezoeken we de Delhaize voor de eitjes en de bolletjes en nemen we pauze bij het gemeentehuis.
We gaan weer richting NL en kunnen als fietser nog net de brug passeren.
Kanaal Dessen-Schoten ligt er bij zoals een kanaal moet zijn: Recht!
Vlak voor de grens krijgen we hele serie gecamoufleerde bunkers.
Nu in vervallen staat en het domein van spuitbusfetisjisten en andere wappies.
Na de bunkers komt meteen GP 204.
Nu snap ik die gaten in grenspaal ook wel.
Op weg naar de Turnhoutseweg scoort Roel nog een doosje verse champignons.
Hij bereidt de volgende morgen hiermee en met de gekochte eitjes (op z'n Roels) overheerlijke scrambled eggs.

Hierboven een authentieke asfaltbotsing met 'grenshuys', maar zonder grenspaal.
's Avonds gaan we met de auto terug naar 'In 't Wilde Zwijn', waar we de 'bonte avond' vieren.
We zijn al weer op dag 3.
De spullen zijn gepakt en met de fietsen achterop T-Crossen we naar het startpunt bij knooppunt 60.
Het buurtschap heet hier 'Beleven'.
Nou, dat hebben we geweten toen we aan het eind van de route hier weer terugkwamen.
Voorbij Hooge Mierde op weg naar Poppel (B) staan we stil bij asfaltbotsing, infobord en mobiel.
Vreemde manier om aandacht te trekken voor 'zwerfafval'.
Gooi je illegaal wat weg, dan heet dat hier sluikstorten.
Even verderop aan de Mierdsedijk zien we tussen de gele velden nog een echte grensfietser.
Onze voorlaatste stop is in het verrassend mooie bos De Hoge Vijvers.
Het is wel steenkoud en nog een paar kilometer naar de auto's.
Juist in die laatste 10 minuten van de tocht vallen we in de prijzen:
een plaatselijke hoosbui zorgt er voor dat we drijfnat aankomen.
Het blijkt de opmaat te zijn naar mooier weer.
In de stralende zon (hele dag niet gezien) wisselen we de kleren en rijden we filevrij huiswaarts.
Bij Resto De Lichtmis (A28, afrit 22) sluiten we de midweek culinair af.