Grenswandelen.NL - Balanceren op een denkbeeldige lijn

Exact 3 maanden zijn verlopen tot het begin van deze Grote Finale. We kijken er naar uit. Niet dat we blij zijn om na 15 (!) jaar eindelijk eens een punt achter dit monsterproject te zetten. Nee, integendeel. We hebben vaak gememoreerd dat gaande het project de geestdrift binnen het team alleen maar is gegroeid. We kunnen hier een boel clichés op loslaten, maar dat zullen we niet doen.

Kenmerkend tijdens al onze tochten was het plezier dat we eraan beleefden, zowel in voorbereiding als in uitvoering. Er was altijd genoeg te lachen. Ook was er tijd voor het serieuze. Naarmate het project vorderde en de ultieme grenslijn wat meer naar de achtergrond verschoof, kwam ook het sportieve en het culinaire element meer in beeld.

We gaan deze laatste 3-daagse in stijl afsluiten. We hebben kamers geboekt bij Abdij Rolduc. Tijdens de vorige etappe hadden we al op het terras gezeten en al even kennisgemaakt met de mogelijkheden. Roel regelde de rest.

Het leek ons goed om, na overleg met Henk, het thuisfront mee te nemen. We gaan dit laatste weekend op pad met z'n vijven en 2 auto's. We hebben de route in drieën geknipt, zodat we elke dag een korte etappe hebben.

Zoals altijd: koffie en overleg over de route vlak voor vertrek.
Henk rijdt in Roel's C-Max (lekker karretje!).
We rijden met 1 break in 1 ruk door naar Bocholtz.

Koffie en broodjes bij parkeerplaats De Romeinse Put/De Wuust aan de A73.
Temperaturen zullen deze dagen ver boven normaal zijn.
En dat betekent: kortebroekenweer.

Als we bij het eindpunt arriveren, komt meteen de nieuwe passie van Roel & Henk uit de mouw: geocaching.
En laat er nou net bij ons eindpunt een cache verstopt zijn.

Op Henk z'n telefoon is alle info van de cache te vinden.

Hij moet toch ergens zijn...

Dan maar eerst naar het beginpunt Avantis.
We horen net dit weekend dat premier Rutte de Chinese webwinkel Ali Baba naar Limburg wil halen.
Nou, op Avantis is ruimte genoeg.

Verdraaid, weer dat geochaching.
En nou hebben we nog geen meter van de route gelopen.
Dat wordt nog wel 'een dingetje' onderweg.
Hanneke vindt de cache.

Het is al kwart voor 2 als het grenswandelen begint.

Dit bord markeert de grens

Het gebouw langs de grens heeft opmerkelijke brievenbussen.
Het ene deel van het gebouw staat op Duits gebied, het andere in NL.

Kijk, daar loopt een eenzame grenswandelaar van de route af, op zoek naar een geocache.

Grenspaal 212 was slachtoffer geworden van de herinrichting van Avantis.

Geen overleg over de route, maar over de route naar de cache.
Het Nieuwe Grenswandelen dus!

Staalblauwe luchten vergezelden ons.

We lopen hier vlak langs de A76 en hopen dat we even verder ....

... onder de snelweg door kunnen.
Kijk eens hoe stoffig het is.
Of, hoe hard die gast rijdt!

Dit is het echte werk.
We moeten wat hindernissen nemen voor we bij het Museumspoorlijntje komen.

Aan Duitse zijde is het spoor weggehaald.

Wij steken schuin over ...

...waar we GP 208 tegenkomen.
208 was vroeger een bekend getal omdat Radio Luxemburg op deze frequentie in de avonduren popmuziek uitzond.
Uniek in de jaren 60 en 70.

We lopen hier achter Bocholtz.

Hier hebben we een hele tijd staan overleggen hoe we verder moesten.
De grenslijn volgen was geen optie. Omlopen wel. Hoe? Dat was nog een puzzel.
Maar lukte uiteindelijk wel.

Prachtig landschap daar in die uithoek van Nederland.

Roel loopt al voorop naar het eindpunt.
Het niet vinden van de cache eerder die middag zat hem niet lekker.
Gelukkig vond Henk de schat, zodat het allemaal nog goed kwam.

's Avonds werd gedineerd bij Jules in Kerkrade.

We besloten bij binnenkomst nog een afzakkertje te halen in de 'Verloren Zoon', de wijnkelder van de abdij.
We konden daar nog mooi de 2e helft van Nederland-Duitsland (3-0!) zien.
En ook terugkijken op een geslaagde dag!

naar boven