47

 

Brunsummerheide

-

Rimburg

7,5 km.

17 maart 2018

 

 

Vandaag alweer dag 3 van het Schoolreisje voor Volwassenen.

Als we wakker worden steken we meteen de neus door de gordijnen om te kijken hoe de vlag erbij hangt.

 

Zo dus!

 

Serieus sneeuw ruimen.

 

Roel op weg naar een frisse duik.

Bij gebrek aan een koelkast leggen we de bederfelijke waar en droge worst buiten.

 

Het 4-sterrenontbijt begint met eerst met paracetamol (overal goed voor)
en daarna een eitje.
Blijkt een verrassende combinatie te zijn.

 

Nog even wat schermbeelden met actuele info.

 

De start hoek Europaweg-Noord en Grensweg.

 

Het loopt comfortabel en nu nog uit de wind op de Scherpenseeler Veeweg.

 

Met mooie plaatjes. Uniek voor deze tijd.

 

GP 258 (zonder nummerplaat)

Roel en Henk bestuderen het knooppuntenbord en bepalen het vervolg van de route.

 

GP 257 (x2)

 

We verlaten het fiets- en wandelpad. De grens gaat hier over de akker.
We krijgen meteen de felle koude wind van voren.

Wij lopen aan de rand in een wijde boog parallel aan de grens.

Het is haast niet te doen om met blote handen op je telefoon de route te bekijken.
Hier was het ook dat ik een nieuw woord leerde van Roel: de snel
Het heeft te maken met kou en de blaas.
(Zoek maar eens op in het Gronings woordenboek)

 

 

GP 254

 

Even in de luwte van het bosje.

We lopen door de bebouwing naar grensovergang Scherpenseel-Landgraaf.

 

Een bankje om te pauzeren is onvindbaar en bovendien vanwege de kou geen optie.
Het café op de hoek is jammer genoeg gesloten.
En voor het Maria-kapelletje zit een ijzeren hek.
Maar kijk eens wat daar staat: de laatste Duitse telefooncel.

Henk serveert gloeiend hete soep: Traditie op onze wandeltochten.
Wat is de hand van een grenswandelaar toch gauw gevuld!

 

Verder maar weer, de vlakte op.
In de verte lonkt Rimburg, ons eindpunt.

De motsneeuw geselt onze gezichten.

 

GP 247

 

We verlaten bij GP 246A de grenslijn.

Parallel loopt ...

... de Scherpenseelermolenweg ...

.. naar de holle weg in Rimburg.
Op weg naar ... de douche.

 

Waar we Rimburg binnenlopen, staat op de hoek café d'r Eck.
Henk kent het en heeft hier herinneringen. Mooier als afsluiting van de etappe kan eigenlijk niet.
We zijn echt wel toe aan iets warms.
Tot we dichterbij komen en het briefje lezen en het niet kunnen geloven.
Maar ja, het café heet toch niet voor niets
café Dreck!

Later op de snelweg stoken we de kachel flink op en zingen we luidkeels mee met Ede Staal.
Zo vliegen de kilometers voorbij.
In de brasserie van station Dalfsen buiken we voor de laatste keer in.

We blikken terug op bijzondere fijne dagen.
En we blikken ook vooruit: die 3-daagses houden we er in.
Zolang het nog kan tot Vaals!

En na Vaals?
Ach, ideeën genoeg.
U hoort nog van ons!