4

 

Sellingen-Emmercompascuüm

23 aug. 2003

17 km.

 

 

D
e school is nog maar koud twee weken aan de gang, of de 'Drenthe-Express' dendert al weer langs de grens.
De monstertocht Sellingen - Emmercompascuüm met een lengte van 17 km. staat op het programma. Het is bijna een thuiswedstrijd: Henk kan vanuit Roswinkel de grens bijna zien liggen.
Uitstekende condities vandaag. NIEUW: We krijgen op deze dag bezoek met wat lekkers. Wat ik me vooral van de tocht herinner is dat ik aan het eind de pijp flink uit had.

 


Henk heeft uit de oude doos een apparaatje waarmee je over de routekaart rolt en waarmee de afgelegde afstand berekend kan worden. De snelkoffie gaat er al vroeg in.


We steken de Hassebergerweg over en gaan links langs de afrastering.
De Hasseberg is het hoogste punt van Groningen: 14,2 m boven NAP.


En meteen hebben we de eerste supporter al te pakken.


Kijkrichting Ter Apel. Hier zijn ook weer meer windmolens.


GP 175


Kijk, dit schiet wel op, maar als fotograaf kom je altijd achteraan en moet je maar zorgen dat je bij blijft.


Maar je hoeft het grensspoor dan ook niet te zoeken. Dat dan weer wél!


We zijn hier in het buurtschap Laudermarke, samen met GP 174-II.



De zon staat op doorbreken.


We moesten zelfs nog even spurten om niet al te nat te worden.


GP 173 is al aardig verweerd.


Hier, vlakbij Ter Apel, in het buurtschap De Bruil, gaat de fietsroute de grens over. Wij maakten pauze bij het modelvliegerveldje links.


GS uit de 172-serie.


In het buurtschap Hahnentange was de route niet zo eenvoudig en moesten we dicht langs de bebouwing.


Een heel stuk loopt de grens pal langs de weg. Het was hier dat Riet ons tegemoet fietste.


GP 170, vlakbij de grensovergang.


Hier is het Duitse douanekantoor aan de Ter Apeler Strasse goed te zien.


GP 169-II. Het dak linksboven is het gebouwtje van de Nederlandse douane.


En hier komt dan de aap uit de mouw: krokante kroketten!


We steken het Kanal Haren-Rütenbrock over.


We komen hier meteen in de problemen. We kunnen het spoor van de grens vanwege belemmeringen niet volgen en ...


... we bombarderen onszelf tot 'Anlieger' en dan mag je de opeens de 'Nebenstrecke' lopen.


We krijgen hier de Schwartenbergweg voor de kiezen, met de grens parallel op gepaste afstand. De loodjes werden in dit laatste stuk van het traject wel zwaar.


In dit lange rechte stuk zit halverwege een merkwaardig knikje, met de grenspalen 166 in de hoofdrol. De grens gaat hier om voormalige douanewoningen heen. [Zie hieronder].


In het verlengde van de paal loopt de grens.


Hierboven de douanewoningen waaromheen de grens loopt. In het landschap is het grensverloop tussen geel en groen goed te zien.


Vlak bij het eindpunt nemen we nog een keer pauze. Hier langs de weg vind je altijd wel een bankje of stoeltje. Dat is 'op de grens' niet altijd het geval. En nu is er ook tijd om de gelopen route [of de komende] te bekijken.


'Kijk eens aan, daar komt onze taxi'. Handig, die mobiele telefoons.
Bij deze jongen [GP 165] gaan we de volgende keer verder.

naar boven