33
Siebengewald -
Wellsche Hut
10 km.
29 sept. 2012
Etappe 33 is deel 1 van het eerste wandelweekend in het grenswandelproject 'Voetreis naar Vaals'. Nu we steeds verder van huis komen, de reistijden steeds langer worden, ligt een overnachting voor de hand. We zijn wel gewend om te improviseren, te puzzelen en te schipperen. Denk alleen maar eens aan een moeilijk te volgen grenslijn in het terrein. Of het nemen van allerhande hindernissen [beken, riviertjes, landweren, boerenerven, kettinghonden, stroomdraden, snelwegen, enz.], het organiseren van vervoer, het inschatten van afstanden en gevaren en het nemen van risico's. Een overnachting is nieuw in dit theater. Hiervoor hebben we een trekkershut geregeld op een camping. En natuurlijk onze paklijst aangepast.
We gaan vandaag voor het eerst op pad met een geladen smartphone die ons van de nodige terreininformatie moet gaan voorzien. We houden overigens nog wel wat printjes achter de hand. En voor de rest is alles als vanouds. Roel blijkt zich de laatste maanden te hebben verdiept in 'wilde planten'. Hij weet er écht veel van. Vanwege z'n uitstekende uitleg ging de gemiddelde snelheid van de etappe hierdoor wel omlaag, maar dat terzijde. Van de geplande 14 km. bleven er uiteindelijk maar 10 over. Meer dan genoeg.
Snelkoffie en 'briefing' vlak voor vertrek uit Emmen.
Eerst naar het eindpunt 'De Wellsche Hut' om de fiets te stallen.
Roel & Henk bestuderen het Fietsknooppuntennetwerk [3x ww].
Vertrek uit Siebengewald.
Toch leuk dat de bloemenjuffrouw onze aanwezigheid al aankondigde. Hulde!
We verlaten al snel de dorpsweg en lopen de eerste honderd meter gelijk op met de andere paaltjeswandelaars.
Die andere paaltjes- en bordjeswandelaars
gaan hier rechtdoor en wij verlaten het gebaande pad bij
GP 530.
De grenslijn in beeld.
Nog even achteromkijken.
En zo ziet dat er dan van een afstandje uit.
Voortdurend speurt Roel naar bloeiende wilde planten. Sinds kort een nieuwe tak van sport, die hij uitstekend blijkt te beheersen.
Om de haverklap krijgen we Tekst & Uitleg.
Het was weer struinen en klunen op sommige plekken.
Steeds even stoppen om te checken
Dit is.... ehh.... 'Weet het even niet meer, meester!.
'Naar Duitsland wegtrekkende buien...'
Het ging flink te keer.
Meteen na de bui aan Duitse zijde maar gebruikmaken van een bushalte om te bunkeren.
Roel had van alles in de aanbieding, met Henk als roerganger.
Kijk toch eens: Strakblauw ineens.
We negeren de bordjes en lopen richting NL.
Het is op dit punt onmogelijk om de grenslijn hier te volgen.
Kijk maar.
De boeren zijn flink in de weer. De hele dag horen we machines loeien.
En zo ziet het er dan van boven uit. Een blauw driehoekje vertelt je precies waar je je bevindt.
Op 5 meter nauwkeurig dan.
Dubbele GP. Dit gaan we de komende kilometers vaker zien.
Druk verkeer. Als grenswandelaar is je leven niet veilig en moet je steeds op je hoede zijn.
We lopen hier vlak achter het vliegveld Weeze. Op gezette tijden komt er een vliegtuig over.
Van het vliegveld zelf krijgen we niks te zien.
In de verte GP 522.
En van dichtbij.
We hebben altijd supporters langs de route. Deze vond ik het mooist.
Vanwege die intelligente blik!
GP 521A aan het begin van de Spanische Ley
De Spanische Ley is een behoorlijk lange grenssloot die hier begint en
op de volgende foto's verdergaat.
Bij GP 521 gingen we aan Duitse zijde verder.
RyanAir had het maar druk.
Roel was al wat vooruit en pleegt 'heiligschennis'.
Topoverleg.
Een vossenhol.
We naderen ons eindpunt. We zijn hier vlak achter de camping.
Deze staat links ....
... van deze weg.
Ben je in Limburg, denk je aan vlaai, bestel je vlaai, eet je vlaai.
Of niet?
Roel niet. Die gaat nog verder en gaat de grens over en neemt een Luikse wafel.
Het was heerlijk toeven daar op het terras in het zonnetje.
Ook later toen de Warsteiner werd geserveerd...