14

 

De Poppe

Driland [Overdinkel]

11 dec. 2004

8,5 km

 

 

 

 


Onder mistige omstandigheden werd Etappe 14 afgewerkt.
Lengte: ± 10 km. Temperatuur: 1-3° C. 
Hieronder een selectie uit het fotomateriaal.


Met de lichtjes van de kerstboom in de auto op weg naar Roel & Henk.


Na de snelkoffie van Sjoukje gaan we om 8.15 uur op pad.
Roel is nog wat vergeten. Gauw bij de grensovergang Ter Apel [bij Potze] nog even wat drinken gekocht. Het wordt langzaam licht.
Via Rütenbrock naar de A31 en dan  richting zuiden. De snelweg naar Oberhausen is nog niet helemaal klaar. Al met al is het nog een hele rit.

De Poppe
De grens loopt links tussen de bomen en het huis. Daar kunnen we niet langs.
Daarom gaan we meteen links het landweggetje in.Plastic kerstmannen die aan het dak van de voormalige douanewoningen hangen, brengen sfeer aan de eerste meters.


Dit is dan dat landweggetje.
We moeten niet zo minderwaardig doen: er rijdt zelfs een bus!


Het is even puzzelen in het begin. Op de kaart is de grens een rechte lijn, maar de praktijk is weerbarstiger, zoals later zou blijken. We zitten wel op het goede spoor: GP 16 op een heuvel. Het vervolg, GP 15, is niet te vinden.

11 maart 2008:
We kregen reactie van Herman Posthuma uit Emmen.
Herman schrijft:

Ter aanvulling, paal 15 die jullie niet konden vinden staat er gelukkig wel, zie foto. En waar jullie het over paal 15-I hebben moet dat paal 14-I zijn.
 
Groeten
Herman Posthumus


 
Hartelijk dank voor je reactie en aanvulling, Herman!
Hierboven jouw foto's.


Roel komt net terug van z'n zoektocht. 
En ik loop door de ijsvlakte om GP 15 te zoeken. Alleen substeen 15/1 [een klein steentje] vinden we aan de rand van een grasvlakte.

Zo makkelijk als het op papier lijkt, is het in het echt niet.
We moeten ver-springen en diverse sloten en versperringen 'nemen'.


IJs op de plassen. We zijn nu toch al een een uurtje onderweg en hemelsbreed nog geen kilometer opgeschoten.


Toch handig, zo'n verrekijker. GP 14. De grens volgt niet de perceellijn.
Dat is nu juist het verraderlijke, wat ons in het begin veel hoofdbrekens kost.


Soms moeten we omlopen, omdat een sloot ons de doorgang belet. En dan heb je zomaar een prachtig gezicht op de Dinkel. De rivier lijkt hier wel een kanaal. Verderop wordt het meanderen. Prachtig!

Grenspalen 13. Niks grensbotsing.


Dubbele afrastering met daartussen een stukje niemandsland. Interessant.


De Dinkel wijkt niet van onze zijde. Tijd om even te pauzeren.


Een toeristische fietsroute loopt aan weerszijden van de grens.
Maar, .... je mag er ook wandelen.

GP 9 staat onder het toeziend oog van een 'Hochsitz'.


GP 8 (ingegraven?), met uitzicht op de 'Hochsitz' en GP 9.


In het stukje niemandsland past nog net GP 7.


We komen in de buurt van Aarninkhof.
GP 6 met douanewoningen op de achtergrond. Het afrasteringsdraad knettert ten teken dat er stroom op staat.


De grens loopt hier dwars over een erf. We praten even met een aanwonende.
 
 
De douanewoningbewoners hebben hier het recht van overpad. Op dit stukje lopen Henk & Roel. De schuur rechts is Nederlands grondgebied.


Tijd voor: Een beetje van Unox en een beetje van Roel.


Bij Aarnink gaan we links richting klooster en dan rechts het bos in. Zo lopen we om een meertje. GP 5 is nauwelijks zichtbaar.


We komen uit het bos op de Grensweg. Dan hebben we het moeilijke stukje gehad.
Nu volgen nog enkele kilometers min of meer rechte grens.


Na een paar honderd meter komen we langs een vogelkijkhut in het natuurgebied 'De Oelemars'. Het lijken wel DDR-tijden!


Dit uitzicht hadden Roel & Henk. Jammer, maar op vogelgebied was er weinig te beleven.


We tellen af.


Prachtig toch, die lijnen!

Ja, en dan het jachtige eindpunt. Links kwamen wij uit het bos.


GP 862

Ook wel GP 1 of 'Drilandstein' genoemd. De teller staat op 0,0
Hier komen de Koninkrijken Pruisen, Hannover en Holland bij elkaar.
Vandaar de naam 'Driland'.


Aan de overkant van de weg een steen die de Kring Graafschap Bentheim markeert.


Overzichtsfoto van het eindpunt. Links liepen wij langs de bosrand. Het is half 3.


Even verderop bij de parkeerplaats staat de auto.
Ongemerkt lopen we een andere deelstaat binnen. Wéér een grens.

Wandelschoenen uit. Rugtassen af. Endstation!


Die FIAT Marea rijdt echt lekker! 'Nooit verkopen, Henk!!'
'Maar, laat die afstandsbediening nog eens nakijken. Je komt er een keer mee op de koffie!'
Tot ziens bij Etappe 15.

naar boven