Henk & Roel onderweg met de fietsen achterop.
Hier op de A50 aan het begin van de Tacitusbrug over de Waal
'Limburg, here we come!''

Startpunt: Marktplein in Geulle.
Hier kregen we in het begin een flinke Mont Ventoux voor de kiezen.
Roel en z'n nieuwe Sparta moesten meteen aan de bak.
Het schakelen in 'de bergen' is nog wel een dingetje.

In Maastricht volgen we de knooppunten.
We fietsen langs de Koninklijke Mosa Tegelfabriek.
We weerstaan de verleiding om het centrum in te gaan.
's Middags krijgen we daarvoor nog een kans!

Dit is de Kasteellaan in Oost-Maarland.
Uit voorgaande foto's kun je opmaken dat Henk altijd voorop fietst, maar dat is maar schijn.
Meestentijds fietst Roel ruim op kop, wat ook nog wel eens, wat de route betreft, fout wil uitpakken...

Bekend plekje: Grenspaal 47 aan de Maas bij Eijsden.
Hier vertrekt ook ons pontje naar Lanaye (Ternaaien) in Wallonië.
Het pontje heet Cramignon. Blijkt de naam van een reidans te zijn die alleen hier nog wordt uitgevoerd.

De Luchtmacht boven de Maas.

Tijdens de overtocht weet Henk nog een hele bijzondere 'cache' te verschalken.
En dat moet óók gebeuren, alhoewel ik de heren wel eens fanatieker heb gezien.

We komen in Wallonië en dat zullen we weten ook.
Het knooppuntennetwerk heet hier 'Ravel' (Afkorting van Réseau Autonome de Voies Lentes).
Het is een netwerk van openbare wegen, bedoeld voor langzaam verkeer in Wallonië.

Hier rijdt Henk op zo'n Ravel langs het Albertkanaal.

Bij deze sluis maak je de overstap van Maas naar Albertkanaal (of andersom).
Fascinerend om te zien. Daarom maken we er even tijd voor.
Op de achtergrond de St. Pietersberg.

De grens heeft in dit stukje een grillig verloop.
We hebben niet alleen te maken met de rijksgrens, maar ook met gewesten (en taalgebieden) Wallonië (Franstalig) en Vlaanderen (Nederlandstalig). Die grens is hier paars ingetekend.
Langs het Albertkanaal zijn we die grens zonder dat we dat merkten overgestoken.

Even later komen we in Kanne. Dat is in Vlaanderen. De plaatsnaam staat derhalve in het Vlaams.
Je hebt een probleem als je niet weet dat Wezet hetzelfde is als Visé.

We blijven nog even in Vlaanderen.
Hier in de Kapelstraat van Kanne fiets je pal op de grens.
Rechts naast de heg en GP 68 begint NL.

Een stukje verder treffen we GP69.
Parkeren doe je gewoon op de grens.

"Kijk, jongens: Al weer zo'n malle grensfietser!"

GP 73 aan de Muizenberg.

Dwars over het veld loopt de grens.
In de verte de hoogbouw van Maastricht.
Over hoog gesproken: We dalen af naar Maastricht.

We staan hier in Vlaanderen op de Maastrichtersteenweg, hoek Muizenberg.
Vlak voor ons lijkt een perfecte asfaltbotsing te liggen.
Die ligt er ook wel, maar is nog niet de grens. Die is even verderop.
We fietsen richting centrum en dat heeft een reden.
Omdat het pontveer Uikhoven-Geulle tot 1 mei alleen in het weekend vaart, kunnen we er vandaag geen gebruik van maken.
Dat betekent dat we aan de oostzijde van de Maas terug moeten.
Goed dat Roel dat nog op tijd ontdekte.

Hier zien we dan de echte, fysieke grens terug in het asfalt.
Henk fietst als eerste Maastricht binnen.

Een stukje terug aan de Tongerseweg staat in zijstraat Diependaalweg GP80 midden op de weg.

In het centrum is het zonnig en zijn de terrassen vol. Dan is de verleiding wel erg groot.
En wat is daar mis mee?

We fietsen terug over de St. Servaasbrug de stad uit.
Het gedeelte verder door Maastricht hebben we vanmorgen ook gefietst.

Boven Itteren gaat een prachtig fietspad door het Hartelstein Veld langs de gelijkname kasteelhoeve.
Roel steekt straks bij het bruggetje de Geul over die hier vlakbij in de Maas uitmondt.
We zijn ook niet ver meer verwijderd van ons eindpunt en zijn benieuwd naar onze B&B.

We worden bijzonder welkom geheten in een bijzondere B&B. Zo luxe hebben we het nog nooit gehad.
De hele bovenverdieping inclusief keuken en dakterras hadden we tot onze beschikking.
In de keuken maakt Roel de thuis bereide, inmiddels traditionele, overheerlijke bami klaar.
Henk is bezig om uit te vogelen hoe de apparatuur werkt.
Dat is eerst nog wel een puzzeltje! Maar dat gaat lukken.

Dag 2 begint (nieuw in dit theater!) beneden in onze ontbijtkamer annex fietsenstalling.

We fietsen Beek uit, steken bij Elsloo het Julianakanaal over en komen op een smal stukje land tussen Maas en Julianakanaal.
Boven onze hoofden dendert het verkeer over de A76.

Henk heeft wel zin in een wedstrijdje.

Roel finisht als eerste in Meers en krijgt bonificatiepunten.
Het is een prachtig stukje Limburg.

Kijk maar! Henk neemt er even de tijd voor.

Het Julianakanaal heeft Urmond in tweeën gesplitst.
Wij dalen hier af in beschermd dorpsgezicht Oud-Urmond.
We passeren de oude Martinuskerk die op een terp is gebouwd.
We blijven tussen Maas en Julianakanaal fietsen.

We nemen een kijkje bij Berg a/d Maas waar GP116 staat.
Een plekje om ergens koffie te nemen langs de route was iets te veel gevraagd.

Bij Obbicht, met zicht op Belgisch Limburg.

Een paar kilometer verderop.
Schril contrast met de vorige foto.
Boven Grevenbicht wordt een enorme aanslag op het landschap gedaan.
Activiteiten: Grondverzet en grindwinning.
Het kan allemaal hier.

We worden welkom geheten in het smalste stukje van Nederland.
Dat bord hebben we eerder gezien.
In Etappe 43, op weg van Susteren naar Sittard.

Roel had een afslag gemist en moest draaien.
Daar wilde Henk niet op wachten!

We maken een sprongetje over de Maas en komen in Maaseik.
Hier kunnen we dan eindelijk aan de koffie op een terras.
Op de markt zijn ze aan het opruimen.

Enkele kramen zijn nog wel open.
Roel heeft nog een paar pakjes met zaden gekocht.
Ook kopen we bij supermarkt Colruyt nog enkele 'souvenirs'.

We beginnen aan de terugweg door België.
Het rijdt geweldig op het pas aangelegde betonnen fietspad.
Hier wordt ook een aanslag op het landschap gepleegd net als aan NL-zijde.
Een enorm lange transportband die vol ligt met grind en zand wordt op z'n reis gezeefd
De keien worden meteen op grootte gesorteerd.
Fascinerend om te zien.

We maken een uitstapje naar Maasmechelen omdat we wel een terrasje hebben verdiend. En een Belgisch biertje is niet verkeerd.
Maar wat is dit een saaie 'lange jammer': geen terrasje te zien.
Alleen een lange doorgaande weg met veel verkeer.
Pas in een zijstraat (ook met veel verkeer) konden we bijtanken.

We komen NL binnen langs de A76, waar we vanmorgen onderdoor gingen.
Enorme herrie van de vrachtwagens.
Tijd om naar onze B&B te gaan.
Daarna zoeken we restaurant De Poort op.

Dag 3: We verlaten onze luxe B&B en rijden naar Roosteren.
Rond half 10 vertrekken we voor andermaal een landschappelijk fraaie route.

Een peinzende grensfietser tussen de bloesem.

We rijden het plassengbied bij Ohe en Laak in.
Hier zijn geen dijkdoorbraken geweest, maar het vele water in de omgeving zijn restanten van grindwinning.

Sfeervolle GP 124 aan de Maas bij het vestingstadje Stevensweert.

Zul je net zien: Ben je erg aan koffie toe, zijn er geen open terrassen of café's.
Roel hier op de Maasdijk in Stevensweert wanhopig voorop in de zoektocht naar open horeca.
We moesten wachten tot Maasbracht.

Hier komen Julianakanaal en Maas samen.

Zul je ook net zien: Ging even verder tóch een terras open.

Na de koffie (met appelgebak) steken we de Maas over
We fietsen een tijdje parallel aan de A2 (bekend van de filemeldingen).
Na Wessem komen we dan in Thorn.

Hier rijden we in de Hoogstraat van het 'witte stadje' Thorn.
Vlak bij de Abdijkerk maken we ons lunchpakket soldaat.

We kijken bij het verlaten nog even achterom.

Weer vooruit kijkend komen we in Fietsparadijs (Belgisch) Limburg.
We letten wel op de snelheid, want cameratoezicht.
In Maaseik steken we over naar Roosteren. We zijn mooi op tijd voor de terugreis.
In Ommen sluiten we op het station bij Spoor 7 af.
Conclusie: De eerste grensfiets-midweek was een succes.
Eind van een geweldige midweek.
Naar boven