Taalgrens

Vlaanderen-Wallonië-Frankrijk


Op de dag dat de pagina hiernaast gepubliceerd werd, verscheen in De Pers juist een artikel over de Taalgrens.
Bij deze.

[Met dank aan
Het Almeersch Archief]

 

 

 

 

 

 

 

Ieper

[21 t/m 23 maart 2009]

Het lezen van het boek 'Wandelen langs de taalgrens' van Riemer Reinsma vormde de directe aanleiding om dit gebied te bezoeken, met name het gedeelte over het begin van de binnen-Belgische taalgrens. Dat is het punt waar de Belgische taalgrens botst op de Franse grens. En dan zijn vooral de elementen taal, borden en asfalt zaken die ons in het bijzonder aanspreken.

Na wat zoekwerk vonden we een geschikte uitvalsbasis. Het werd Ieper, op fietsafstand van het Taal-3-Landen-Punt [Frankrijk, Wallonië en Vlaanderen].

Het eerste deel van dit verslag laat een grensverkenning België-Frankrijk zien ter hoogte van De Panne-Bray-Dunes [Brayduinen]. In het tweede deel nemen we u dan mee naar dat Taal-3-Landen-Punt.

We hebben heel wat fietskilometers afgelegd [zelfs naar Dunkerque/Duinkerken] en heel wat foto's gemaakt. Maar we moeten ons hier echt beperken tot die foto's welke relevant zijn voor het onderwerp.


Markt Ieper: vertrekpunt


Aan de Rijselseweg ten zuiden van Ieper.
Lille wordt overal consequent Rijsel genoemd. [de beide woorden blijken etymologisch dezelfde wortel te hebben en ze betekenen allebei 'eiland']. Rijsel wordt nog wel vertaald, maar de andere plaatsnamen [behalve Wijtschate] moeten hun Franse equivalent ontberen.

 


Demarcatiepaal nr.17 bij het kanaal Ieper -Komen

 


Strakblauw was het. Heerlijk die kleuren.

 


Gezicht op Nieppe in Frankrijk. Klimmen met de fiets, maar goed te doen.

 


Strandhuisjes in De Panne.

 


Op weg naar Duinkerken: Grens Adinkerke [B] en Bray-Dunes [F].
Asfaltbotsing op de voorgrond, verderop een controlehuisje [nu winkeltje].

 


Aan Belgische zijde [langs camping Le Perroquet] loopt een natuurpad naar zee.

 


Een grenspad zelfs!

 


Waar het pad eindigt en het strand begint, staat deze grenssteen uit 1819.
De letter N geeft aan dat het grondgebied van Nederland tot hier reikte.

 


Grens Frankrijk - België
Behoudens de grenssteen zijn er geen andere grensmarkeringen. Eigenlijk best vreemd!

 


Op de terugweg richting Adinkerke komen we pal aan de grens langs een Franse camping met Neder-landse naam.
 Ook hier een paal in een bedje van krokussen met inscriptie N en F en het jaartal 1819.

 


En deze asfaltbotsing ziet er ook mooi uit. Rechts België.

 


Even verder langs dezelfde grensweg.

 


De volgende dag gaan we richting Taal-3-Landen-Punt.
We gaan hier de grens met Wallonië over en komen in de enclave Comines-Warneton [Komen-Waasten].

 


Van dichtbij.

 


Buurtschap Romarin. Links Frankrijk, rechts Vlaanderen
Rechts de Zakweg, die aan de linkerkant Frans is en dus Rue du Sac heet. Het wordt ingewikkeld hier.
We rijden door naar het échte punt.

 


De T[aal]-splitsing van boven gezien.

 


Dit is het grenskanaaltje de Warnave.
Je verwacht hier vlaggen, reclameborden, betaalde, onverharde parkeerplekken, schetterende luidsprekers, winkeltjes, frietkotten. Maar niks van dit alles. En dat is maar goed ook.
Ter zake. Voor ons: Frankrijk ...

 


... en 180° gedraaid: Links Vlaanderen, rechts Wallonië. Zowaar een [bescheiden] asfaltbotsing.

 


Rijden we iets verder dan komen we in Le Bizet-Armentières [Frans], dat we hier verlaten richting Belgique, want Waalse enclave. Snapt u het nog? Waanzinnig gebied.