43

 

Susteren -

Sittard

 

7,5 km.

5 okt. 2017

 

Start: IJsstraat, Susteren - GP 310
Eind: Wehrerweg, Sittard - GP 297

Juist op de dag het onderwijs staakt gaat de derde grenswandel-expeditie dit kalenderjaar van start. We malen er niet om.
We malen ook niet om de weersvooruitzichten: die zijn ronduit slecht. Voor vandaag wordt zelfs extreem weer (code oranje) verwacht, met veel regen en stormachtige wind. We hebben onze maatregelen genomen. Paraplu's, regencapes, droge sokken en extra schoenen gaan mee. En verder zien we wel.

Er wordt gewaarschuwd voor een drukke ochtendspits. Wij rijden in de stromende regen door het Ruhrgebied. We staan een uur in de file en komen rond het middaguur in Koningsbosch aan. Als we ons twaalfuurtje nuttigen, klettert de regen op onze blokhut. Dan brengen we de fiets naar het eindpunt achter Sittard en rijden terug naar het startpunt aan de IJsstraat in Susteren. Als we daar arriveren, wijst de klok al kwart voor 2.

Al die tijdvretende, voorbereidende activiteiten hebben een groot voordeel: de meeste regen is weggetrokken en het zonnetje laat zich weer zien. Je kunt ook geluk hebben!

(We laten de foto's expres buiten het kader vallen).

06.15 uur: Snelkoffie (x2)

 

Roel draagt het 4****ontbijt naar binnen.
Henk pakt het kussen dat vorige keer per ongeluk in de auto kwam.

Het is flink herfst voor de blokhut. We lopen over een tapijt van tamme kastanjes.

 

Start bij de 'West-Zipfel': het meest westelijke puntje van Duitsland.

 

Hier is ook een kleine expositie en info over de geschiedenis van de Selfkant.
Het lichtgele stukje is na de oorlog tot aan 1963 door Nederland geannexeerd gebied geweest.
(Zie ook Nieuwsrubriek 23 juni 2017).
Op onze expeditie hebben wij in het straatbeeld geen Nederlandse uitingen gezien.

 

Vanaf het startpunt is de Rode Beek de grens.
Omdat het gras te nat is, keren we even later om en besluiten we via de weg op 50 m aan Nederlandse zijde verder te gaan.

 

De app Topo-GPS bewijst zijn diensten. Het rode stipje (links van het midden) wijst exact de locatie aan. Daar kan geen kaart tegenop.

 

We zijn er niet uit wat het gewas is op de voorgrond.
Koolzaad is het niet, maar wat dat wel?

 

GP 309A bij de brug over de Rode Beek aan de Haverterweg.

 

Hier staan we bij onder het viaduct van de N297 (NL) en 56N/ 46 (D).
Deze weg verdeelt de Selfkant in een noordelijk en een zuidelijk deel
en is sinds deze zomer helemaal klaar.


GP 309 aan de Millenerweg

 

We lopen het dorpje binnen en maken verderop een praatje met een wandelende Nederlander.

 

We lopen Kasteel Millen voorbij (niet toegankelijk) en verder langs de Rode Beek richting Tüddern.
Roel wijst de weg.

 

GP 307 is ook niet toegankelijk.

 

We zoeken nog een eetgelegenheid voor de avond. Dit hier lijkt ons wel wat.

 

Verder langs de drukke weg van Tüddern naar Sittard.

 

De grens is in het fietspad wel te zien, maar niet in het asfalt. Opmerkelijk!
Op de achtergrond GP 306.

 

We lopen een stukje voorbij de Rode Beek en komen in de wijk Broeksittard.
De wijk doet troosteloos aan. Rijen flats zijn ontruimd en wachten op de slopershamer.

 

Links, waar Henk met een buurtbewoner aan de praat is, staat nog een oud douanegebouw.

 

We komen hier aan het eind van Broeksittard met GP 299.

 

Nog even terugkijken bij GP 299. Links tussen de akker en het gras loopt de grens.

 

Pal aan de grens zijn de volkstuintjes te vinden.
Henk z'n oog valt op speciale bonen en doet navraag.

Het blijken kievitsbonen te zijn.
We krijgen een paar handjes vol mee.
Aardig toch?

 

Dit is Duitsland achter de volkstuintjes.
We naderen ons eindpunt aan de Wehrerweg.
In de verte een oud douanegebouw.

 

GP 297 aan de Wehrerweg. Endstation!

 

Ik haal met mijn fiets de auto op en daarna gaan we naar het restaurant.
Later die avond nemen we in de blokhut nog een afzakkertje.
Vóór 11 uur gingen de lichten uit.