3

 

Rhede-Sellingen

7 juni 2003

14 km

 

 

 

Etappe 3 alweer. Het begint haast normaal te worden: 1x per maand er op uit.
De routes zijn tot dusver gemakkelijk: rechttoe-rechtaan. Van grens-zoeken is geen sprake. De lijnen lopen mooi recht. Vaker niet dan wel is er iets van een pad of weg. Soms moeten we de grens verlaten om het gewas niet te vertrappen. Gelukkig zijn we niet zo streng in de leer.
Deze zaterdag is het prachtig weer. Roel in de korte broek. Henk en ondergetekende waren 'in het lang'. Dat is met het oog op ongedierte [teken] en brandnetels wel zo handig. En zo leer je elke keer weer bij.

 


9.45 uur: Klaar voor de start en 15 km. voor de boeg.


Nog even terugkijken naar de Rhederweg/Zollstrasse.


En vooruitkijken.


Kijk, hier hebben we niks mee, met dit soort bordjes!


Hoog gras en hoge brandnetels!


We besluiten even later om aan Duitse zijde door het bosje te gaan.


Zelfs dat is lastig, dan maar langs de rand van het aardappelveld.


GP uit de 183 serie.


Er wordt hier blijkbaar meer 'gerecreëerd.'


Eindelijk weer even vaste grond onder de voeten. Meteen schiet dan het gemiddelde omhoog.


GS 183-II


Groen was het zeker.


GS 182-III, vlak boven Bourtange.


We zijn hier in de bosjes boven Bourtange. De verharde weg in de achtergrond is Duits gebied. Er lopen hier nogal wat wandel- en fietsroutes. Roel & Henk bestuderen de kaart. De kaart wordt gescand uit de Topografische Atlas, bijgesneden, vergroot en in kleur geprint. Met deze kaart gaan we op pad.


GP 182 is een flinke knaap!


Grensovergang Bourtange. Hier hebben we even middagpauze. Volgens de camera-informatie is het 07.06.2003 / 12:26:50
Er staat een picknicktafel en achter die tafel is deze foto genomen.


Dit is aan de overkant als we weer verdergaan.


GS 180 komen we al gauw tegen.


We kijken nu in noordelijke richting, omdat alle nummerplaatjes aan de zuidzijde zijn gemonteerd.


Doorkijkje vanuit Duitsland naar Nederland.
Henk kijkt zorgelijk. Kunnen we hier wel langs?


'Jongens, even wachten'.
Als je foto's maakt, kom je altijd achteraan!
We verlaten hier de grens en lopen aan Duitse zijde op een parallel-lopend verkavelingsweggetje.


Hier zijn we weer terug op het spoor:
GS 176-II en brandnetels, hetgeen duidt op ongecultiveerdheid, want grens=rafelrand.


Henk zit hier bij het eindpunt aan de Hassebergerweg, klokslag half 4.
De grens is in het wegdek te zien. Een fenomeen dat later een naam krijgt: asfaltbotsing.
De Dollard ligt al 40 km. achter ons...

naar boven