22

Kotten-Woold

15-3-2008

 

 

 

 

 

 

 

We memoreren dat het vandaag op de kop af 5 jaar geleden is dat we gestart zijn met Etappe 1. Inmiddels hebben we voor de 22e keer de stoute schoenen aangetrokken en het bevalt ons nog steeds prima.
Er hangt altijd een bijzonder uitgelaten sfeertje tijdens de tochten. Een sfeer die zich moeilijk laat omschrijven, maar die er meteen weer is en een wezenlijk onderdeel van de tochten vormt. We hebben het elders ook wel eens het 'schoolreisjesgevoel' genoemd.
Misschien een beetje cryptisch, maar het mooiste op zo'n dag is dat je eigenlijk helemaal van de wereld bent.

Etappe 22 zou landschappelijk een van de mooiere tochten worden, vooral het verloop bij GP 761/760 is de moeite waard.
De lengte van de tocht was goed en de pauzeplekken [met bank!] vielen op het goede moment. Jammer dat we vanwege de nattigheid niet door het Wooldse Veen konden.
Ook hebben we ontzettend geluk gehad met het weer. Aanvankelijk fris, kwam de temperatuur later op de dag in de buurt van 15 graden. Maar bovenal bleef het droog en daar zag het tot voor kort nog niet naar uit.

Ik had me voorgenomen op deze grensetappe ook korte filmpjes te maken. Pas bij het traditionele haringhappen aan het eind schoot het me te binnen en daar heb ik dan ook een filmpje van. Of dat nou zo geschikt is voor publicatie...
Volgende keer doen we opnieuw een poging.

Thema's deze dag:
- oude spoorwegen [vanwege de Borkense- en Bocholtsebaan]
- mobieltjes [met en zonder kaart!]
- TomTom
- vogels
- gehavende grenspalen
- pré-pensioen
- digitale fotografie
- strammer wordende ledematen [en hun behandeling], oftewel de ongemakken van de wat oudere grenswandelaar

Veel kijkplezier!

Vooraf even naar de weerkaart kijken. Best belangrijk.


Roel in de weer met z'n TomTom. Henk kijkt toe, want z'n verjaardag is aanstaande...


Eindstation Woold bij de Ruitenburger Schans.
Hier is een kleine parkeerplek en hier ook hoorden we de specht voor het eerst.


Inmiddels teruggereden naar het startpunt. Wie immer: met koffie en een broodje.
We starten bij GP771D.


Restant van de Borkense Baan.


Als Roel wat belangrijks wil zeggen, kan dat niet tijdens het wandelen, 
maar wordt er steevast pas op de plaats gemaakt.


GP 771B


Huzarenstukje.


Een smalle baan tussen de velden, met om de 50 meter een grenspaal.


Iets wits? Misschien wel een witte reiger! Geef-'s hier! 
Welnee, een witte zwaan!


'Kijk, hier heeft die trekker 'm geraakt!'


Werkoverleg.


Het was flink nat geweest de voorgaande dagen...
... en paden van grenswandelaars gaan nooit over rozen.


GP 768B


We moeten vanwege de nattigheid omlopen.


Laat het vandaag nou net 15 maart zijn!
We hebben het niet zo op verbodsbordjes,
maar voor de natuur maken we graag een uitzondering.


Ingang Wooldse Veen t.h.v. de grens. Nee, hier gaan we niet langs.


Als we naar de verharde weg lopen horen we het  nadrukkelijke gekrijs van een buizerdstelletje.
We hebben verscheidene minuten staan kijken.
Zijn wij even blij dat we het broedgebied niet hebben betreden!!


Kuipersweg


De Grensweg, met in de verte zicht op een pauzeplek.


We hebben door de nattigheid wel wat grenspalen gemist. Jammer, maar helaas.
De stand van het hek geeft hier de grenslijn aan.


En zo schuin lopen we ook het bos in: de grens in beeld.


Bij GP 765 gaan we het hoekje om.


Dit is het ´diepste punt´ van de grens rond Winterswijk.


In de verte overstekend wild. Helaas is de zoom beperkt.


Roel loopt richting Brandenweg, waar op de grens een bankje staat en we even pauzeren.
[Prachtige foto vind ik dit.]


We naderen de merkwaardige uitstulping bij GP 761-762.  De grens loopt recht naar voren...


... en volgt de beek.


Een prachtig stukje natuur hier en het heuvelt zelfs een beetje.
Hoogteverschil ong. 6 meter. De grenspalen staan hier in paren.


GP 760B heeft altijd natte voeten.


Helpend handje van Henk.
Henk is op onze tochten altijd verkenner, Roel slaat gade op enige afstand, terwijl helemaal achteraan, achter de feiten aan, zwalkend met camera, schrijver dezes komt.
 

We gaan richting Bocholtse Baan.
We hebben net een lastig stukje door het bos gehad voordat we bij de beek komen.


Rechts de oude spoordijk.
Rondom deze plek speelde  eind 19e eeuw een [grens]probleem.
Aangezien het beekje erg slingerde en voortdurend z'n loop verlegde, 
is in 1879 besloten het beekje over een lengte van 400 meter recht te trekken.


Dit zijn de restanten van de spoorbrug...


...met een gekortwiekte GP758F.


Roel, niet zonder gevaar, aan het ´klunen´.


Al dit soort beken doen me heel sterk denken aan de beken op de Oost-Veluwe, die we sprengen noemden. Rechts loopt het fietspad dat naar Bocholt gaat.
Zonder dat we het in de gaten hebben, zijn we hier al vlakbij het eindpunt.


GP 758 staat er aan de achterkant. Ik kreeg vanwege deze druktemakers hier de kans niet
om de voorkant vast te leggen. Tenminste het leek mij veiliger om dat niet te doen.


We lopen achter de douanehuizen langs. Hier staan/liggen de grenspalen in de tuin.


Hadden we ook nog niet gezien: grenspaalgraffity.
 [3x woordwaarde]


3 op een rij... wie zijn wij? Grensovergang Woold.


Bij deze jongen gaat Etappe 23 van start.


Schoenwissel...


... en terugrijden naar het startpunt.
Daarbij storen we ons niet aan die streng roepende juffrouw 
die ons maar steeds de andere kant op wil hebben...

Naar boven