Vlak voor vertrek demonstreert Roel nog even zijn nieuwe klokje.

Na een natte tocht over de Duitse A31 komen we bij het startpunt: Parkeerterrein aan de Niekerkerweg.

'Kijk Roel, daar zijn we de vorige keer gestopt!'

Links Duitsland, rechts Nederland. We besluiten door Niemandsland te gaan.
Bij uitstek ons domein, want rafelrand. Niet helemaal zonder gevaar overigens...

Bij het kruip-door-sluip-door ging mijn broekspijp letterlijk aan flarden.
'Goedkope kwaliteit', hoorde ik Roel nog zeggen.

GP 830

Ik wilde niet flauw doen over die 'goedkope kwaliteit'!

We naderen boerderij Wolf.

We komen weer in de bewoonde wereld: grensovergang Oldenkott.

Hier nemen we vlakbij de kerk [want bankje] even pauze.

We komen nu in een prachtig stukje, waarbij de rivier de Berkel een hoofdrol speelt.
Vanwege smokkelarij staat hier om de 10 meter een grenspaal.

We gaan de brug over en lopen hier aan Duitse zijde.
De Berkel meandert hier, terwijl aan Nederlandse zijde de lat er langs werd gelegd.

Het heuvelt hier al een beetje.

Werkelijk, een prachtig stukje hier. Roel heeft vandaag oorlog met z'n veters.

Liep een tijdje met mij mee langs de grens.
Hij/zij in NL. Ik in D.

Vredense Baan

Halverwege stond een hokje waar we even gepauzeerd hebben.
We gaan de bocht om bij GP 816.

GP 813 na het Crosewicker Wald.

We krijgen een moeilijk stukje tot het eindpunt voor de kiezen. Hier viel het nog wel mee.

We hebben diverse keren even staan puzzelen.
Terwijl ik een foto nam, gingen Roel en Henk alvast verder.

Eindpunt in zicht: Grensovergang Zwilbroek.

Dit is 'm dan: de asfaltbotsing van Zwilbroek.

Asfaltbotsing over dwars. Rechts is café Grenszicht waar onze auto staat.

De grensrelikwieën zijn naar hier verplaatst.

Op de terugweg naar het Haaksbergerveen.
En opnieuw zijn we een stapje dichterbij ons doel gekomen.
Wat staat ons allemaal nog te wachten?

naar boven